Ah Şu Çocuklar Kadınlardan Daha Dahalar

Ay tenli, ceylan bakışlı, umutsuz şizofren bir ruh taşıyan, ama ruhumu ruhunda erittiğim, İSTANBUL um dediğim güzel bir kadının zarif omuzlarının taşıyamadığı; yine bir o kadar güzel, yine bir o kadar zarif omuzlu enaniyeti bulutlar üstünde, ne oldum, ne olacağım, o olduysa ben de olacağım delisi, sevgi fukarası , en güzel kadınların bile bir gün yaşlandığını bilmeyecek kadar cahil, ve bunu kabullenemeyecek kadar korkak aşkı iki öpücük yada güzel hediyeler almak sanan kadınların taşımaya cesaret edemediği sevgimi, umudumu, hayallerimi ve şiirlerimi  elma yanaklı yayla çocuklarına armağan ettim. 

Yaklaşık bin iki yüz rakımlı, sisler içindeki dağların tepesinde virane bir okulda; yalınayak ayağında plastik pabuçları olan, ve ıslanan ayaklarını soba başında kurutan; üzerinde zenginlerin eskisi, rengi atmış gök rengi önlükler, yırtılmış çamurlu kabanlar giyen; mısır ekmeği, turşu kavurması, ve burnu yakarcasına kokan köy peyniri ile beslenen, babaları gurbette ekmek parası peşinde koşan, ve üzerlerinde buram buram fakirlik yalnızlık, terk edilmişlik ve bakımsızlık kokan, ruhları temiz ve saf, sevgiye umuda ve hayale muhtaç yayla çocuklarının gözlerine armağan olsunlar sevgim, umudum, hayallerim, ve şiirlerim. Onların gözlerinde bunları görebilmek, onların güldüğünü görebilmek mutluluk verici, yaşama bağlayıcı ve umut verici. Çünkü bu sevginin başka bir tezahürü. Ve çocuklar bir kadından daha cesur, daha akıllı ve daha merhametliler… Ah şu çocuklar kadınlardan daha dahalar....


Ah şu çocuklar… 
Seviyorum onları.
Ah bir de seni sevgilim
Senden habersiz.

Fatih yağcı